Engela Bruwer Nortjé het nooit in haar lewe dagboek gehou nie. Haar boek is geskryf namate sy die staaltjies kon onthou wat haar ma, Nettie, haar jare later vertel het, gewoonlik wanneer die twee van hulle so onder die skadu van ʼn groot kareeboom gesit het. Dit sluit ook ander gebeure in wat sy self beleef en onthou het, soos haar groot liefde vir Dries en hulle lewe saam. Sy het een na die ander hardebandnotaboek volgeskryf, wat dan getrou deur haar skoondogter Heloïse saamgevat en oorgetik is. Hierdie staaltjies beskryf die plaaslewe, gebruike en kosbare geskiedenis van die laat 1930s tot 2023 deur die oë van ʼn “gewone” maar merkwaardige vrou, wat haar Here God altyd bo alles stel en aan haar geloof vasklou, deur dik en dun.
“Almal sê altyd ek vertel sulke lekker stories. Ek wil egter dít wat ek as Boesmanland-kind op my lewenspad beleef het aan my kinders en kleinkinders oordra; só het ek dit alles probeer onthou en neergepen. As ʼn Boesmanland-kind voel ek werklik trots daarop. Ek is lief vir hierdie warm, droë landstreek van ons. Hier is iets wat my as kind vasgehou het, waarlik gekoester het. Ek erken ek het die Boesmanland lief, hier waar die Here dit gewil het dat ek gebore moes word. Ek, met my ouers, vier broers en my laatlamsuster.”